چند وقت بود دلم برای یک رمان ایرانی خوب تنگ شده بود اصلا برای ما جمعیت ادبیات چی کتاب های غیرفارسی هر قدر هم خوب باشد باز بوی ترجمه می دهد و فاتحه ی حس و کلمات را می خواند حتی اگر رمان جنایات و ماکافات باشد یا صدسال تنهایی یا حتی شازده کوچولو باترجمه ی احمدشاملو باز هم عطر تند ترجمهدر صفحات کتاب می پیچدو دل آدم را می زند ولی رمان ایرانی که باشد فارسی که باشد راحت صفحه می زنی و راحت تر می خوانی خیالت راحت است که نویسنده این جا دقیقا همین را می خواست بگوید مثل خداحافظ گری کوپر نمیشوی که هی از اول تا آخر با خودت بپرسی کجای این آخر بفهکمیخوب است?و دست آخر بفهمی جناب مترجم گند زده به هیکل کتاب اما امروز بعد از چند وقت یک رمان ایرانی فارسی پیدا کردم که نه دغدغه ی ترجمه خسته ام کند و نه حرص ازبی محتوایی یا عدم رعایت آداب داستانی شاه بی شین رمانی تاریخی ادبی روایتی از زندگی محمد رضا پهلوی از کودکی تا مرگ به نویسندگی محمد رضا مزینانی به روایت سوم شخص غایبی که خودش را بسیار ماهرانه به خواننده نزدیک می کند اگر شما هم دلتان برای یک رمان فارسی خوووووب تنگ شده از دست ندهید هر چند زیاد به جایزه های ادبی اعتماد ندارم ولی این کتاب چندتایی هم از این جوایز دارد